کتاب حمله به تایتان (جلد سوم) : خائن

باد داغ عصر، غباری ریز روی محوطه‌ی تمرین پخش کرده بود. سربازها دور هم جمع شده بودند، اما نگاه هیچ‌کس روی زمین بند نمی‌شد؛ همه چشم‌به‌راه حرفی بودند که کسی جرئت نمی‌کرد بزند.
صدای آرام و مردد آرمین سکوت را شکست:
«اگه حدسم درست باشه… یکی از خودمونه. کسی که از اول همه‌چی رو می‌دونسته.»

اِرن ابروهایش را درهم کشید. فشار این فکر مثل وزنه‌ای روی سینه‌اش بود.
میکاسا، معمولاً خونسرد، این بار نتوانست بی‌تفاوت بماند و تیز گفت:
«ولی چرا؟ چرا باید کسی که کنارمون می‌جنگیده ما رو بفروشه؟»

پاسخ مشخصی نبود. فقط حس سنگینی که روی سر همه آوار شده بود.
فقط یک چیز معلوم بود:
دیگه نمی‌شد به هر کسی پشت به پشت ایستاد… حتی اگر لباس یکسانی به تن داشت.